Trendeki Kız ile tanıdık Paula Hawkins’i. Her ne kadar Trendeki Kız başarılı bir roman olsa da Karanlık Sular‘ı okumak için acele etmeyin. Bir şeyler oturmamıştı bu kitapta. Bir şeyler eksikti. Belki de karakterlerin aktarımı çok yanlıştı. Belki de bu kadar yazım yanlışının olması beni rahatsız etti.
Karakterler arası geçiş yapan romanları okumak çok hoşuma gidiyor. Yaşanan olayı farklı bakış açılarıyla okumak gerçekten çok keyif veriyor ama bu kitaptaki geçişler biraz sönüktü.
Taht Oyunları, Trendeki Kız, Öldürmeye Değer Kişiler, Ustaparmak gibi değildi.
İlk sayfasından itibaren ölen, öldürülen karakterlerin hikayelerini okumaya başlıyoruz. Ama işler burada karışıyor. Sayfalarca okuduktan sonra bu kimdi diye sorduğum sorular oldu.
İlk ölen kimdi? Sonra kim öldü? Niye öldüler? Neden öldürdüler? Kim neyi neden üstlendi? Neden diğerleri serbest kalırken bariz bir şekilde üstlenme olan bir olayın üstü kapatıldı? Daha da sıralayabilirim bu tür soruları.
Ölüm Göleti.
Çok da güzel bir konu aslında. Çok mistik olabilecek bir yer. O kadar basit anlatılmış ki hiç bir büyüsü yok. Hiç bir şekilde hayal edemiyorsunuz. Birileri atlıyor, itiliyor ve ölüyor. İşte bu kadar. Başka da bir büyüsü yok buranın.
Çok fazla karakter var. İlgili, ilgisiz herkes fikir sahibi. Herkes bir şeyleri çözmeye çalışıyor. Birbirlerine yalan söylüyor. Ölülerle konuşan da var, Hayal kurup üzülen de. Aklı başında kimse var mı? Evet, var. Kitabı okuyan.
Nel, Ölüm Göleti ile ilgili hikaye yazan bir kadın olarak tasvir ediliyor ama onu da çok yetersiz bir şekilde betimlemiş yazar. Daha büyüleyici bir karakter olmasını beklerdim. Sanki kitap çok uzun olmasın da yazıp para kazanayım derdine düşmüş gibi yazar. Halbuki gereksiz olanları sayfalardan çıkarsa ve asıl konuya değinmeye çalışsa okumaktan keyif alabileceğimiz bir kitap olabilirmiş.
Kitabın sonlarına doğru zaten anlıyorsunuz asıl katilin kimin olduğunu. Ama yazar burada bize ters köşe yapmaya çalışarak gizemsiz olan bir kitaba az da olsa gizem katmaya çalışmış. Burası biraz iyiydi ama sonunda zaten asıl karakter itiraf ediyor ve bitiyor kitap. Evet, bir çırpıda bitiyor. Ne oldu şimdi? Neden bitti?
Benim yaptığım hata, sanırım Grange okuduktan sonra bu kitabı okumam oldu. Çok kıyasladım. Yapmamam gerekiyordu ama kendime engel olamadım ve kitaptan çok az keyif aldım.
Okuyun ama beklentinizi yüksek tutmayın. Kitabın reklamının çok sesli olup beklentileri yükselterek ve bu beklentiyi karşılamayarak okuyucuya haksızlık yapıldığını düşünüyorum.
İyi okumalar.
“Keder ve şok herkesi farklı şekilde etkiler. Kötü haberlere kahkahayla, umursamazlıkla, öfkeyle ve korkuyla tepki verenleri gördüm.”
Sayfa 198
“Bu yalnızca korku değildi, başka bir şeydi. Korku ve anlam verememe, korku ve dehşet. Bu, ara sıra kendimle aynada göz göze gelme hatasına düştüğümde yüzümde oluşan ifadeye benziyordu.”
Sayfa 329
“İnsan, kimse görmezse acısının azalacağını, daha az aşağılanacağını düşünür.”
Sayfa 332
Çevirmen: Aslıhan Kuzucan
Yayınevi: İthaki Yayınları
Sayfa Sayısı: 400
