Sonsuzlukta bir aşk ve kurtuluş öyküsü
“Asimov’un en etkili eseri. Bir Bilimkurgu Başyapıtı.”
Locus
“Sonsuzluğun Sonu” Asimov’un neden bilimkurgunun ustası olduğunun somut bir kanıtı gibi. Zaman zaman algılama kapasitemizi zorlasa da kitabın düşmeyen temposu onu elimizden bırakmamıza engel oluyor.
“Sonsuzluğun Sonu”, çoğunlukla uzak gelecekte geçiyor. Zamanın dışında yaşayan ve zamanlararası çalışan, zamanda düzenlemeler yapan “Sonsuzlar” var. Sonsuzlar, zamanın ilerleyişini gözleyip gerekli yerlerde minik düzenlemeler yapıyorlar. Aklınıza gelebilecek herhangi kötü bir gelişmeyi engelleyebiliyorlar. Ama yapılan bu düzenlemeler olması gerekenleri de etkilediği için özenle seçilmesi gerekiyor. Bu değişiklikleri hesaplamak için onlarca insan çalışıyor ama son karar ve uygulama yetkisi Teknisyenlere ait.
Karakterimiz Andrew Harlan. Teknisyen. Sonsuzluk’un en üst rütbelilerinden biri olan Kıdemli Bilgisayar Twissell’in özel Teknisyeni.
Sonsuzlar, herhangi bir yüzyıla göre yetiştirilmiyorlar. Bağlılıkları bulunmuyor. Çünkü zamanda değişiklik yapmaları gerektiğinde duygusal bir bağ kurmamaları gerekiyor.
Kitabı daha fazla anlatırsam spoiler vermiş olacağım. Çok detaylı bir kitap aslında. Anlatarak bitirebileceğim bir kitap değil. Uzun bir süre önce okumuş olmama rağmen kitabın sahneleri gözlerimin önüne geliyor. Sonsuzluk’tan etkilenmemek elde değil.
Asimov’un hayal gücüne hayran olmamak çok zor. İnce ince işlenmiş bir kitap okumak harika bir duygu. Okuduğunuz her paragrafın bilgiden elde edildiğini, hayal gücü ile harmanlandığını hissedeceksiniz.
İlk kez bilimkurgu okuyacaksınız bu kitap sizi yorabilir. Ama bilimkurgu türüne duygusal bir bağ besliyorsanız kesinlikle sizin için yazılmış bir kitap.
Asimov! Bilikmurgunun üstadı.
İyi okumalar dileriz 😊
Yabancı, konuya girdi:
“Ben Sosyolog değilim.”
Voy gülümsedi.
“İşte bu kulağa kötü geliyor. Ne zaman birisi belirli bir alanda tam bilgi sahibi olmadığını belirterek konuya girse, hemen ardından o alandaki kesin kanaatini belirtecek demektir.”
“Arada bir yaşamın yaşam ve ölümün ölüm olduğu; insanoğlunun kararlarını geri dönülemez bir şekilde verdiği; kötülüğün önlenemediği, iyiliğin yüceltilemediği ve orada kaybedilen Waterloo Savaşı’nın gerçekten ve temelli olarak kaybedildiği bir dünyada kendini kaybederdi.”
“İnsanlığın daha yüksek aşamalara gelebilmesi için büyük sınavlarla karşılaşması gerekir. Tehlike ve tedirgin güvensizlikten insanlığı daha yeni, daha yüksek zaferler kazanmaya iten bir güç doğar.”
