Otostopçunun Galaksi Rehberi Kitap Yorumu
Otostopçunun Galaksi Rehberi Kitap Yorumuna nasıl başlayacağımı gerçekten bilmiyorum. Bu kitabı ikinci kez okudum. Üçüncü kitabında kalmıştım (ilk kitabı aylar önce okudum) ama hikayenin birazını unuttuğum için baştan başlamak en doğrusu gibi geldi. İyi ki baştan başlamışım. Kitap okurken kahkaha atmanın keyfini unutmuştum.
Otostopçunun Galaksi Rehberi serisi aslında 5 kitaptan oluşuyor. Fakat yazarımız Douglas Adams devam kitabı şeklinde “Kuşkucu Somon – Galakside Son Bir Kez Otostop Çekmek” adında altıncı kitabı yazıyor. Bir de Neil Gaiman’ın “Paniğe Kapılma” ve Eoin Colfer’in “Ve Başka Bir Şey Daha” kitabı eşlik ediyor seriye. Bu serinin tüm kitapları için: Otostopçunun Galaksi Rehberi Serisi
Douglas Adams anlatılacak bir yazar değil. Derler ya anlatılmaz yaşanır. İşte öyle bir yazar kendisi. Bilimkurgunun kült ismidir. Bilimkurgunun en iyi kitapları sayılacak olsa, muhakkak kendisinin yazdığı kitaplar o listeye liste başı olarak girer.
Otostopçunun Galaksi Rehberi kitabına dönecek olursak, İlk başta kitabın içine girmek biraz zorluyor. Ama Douglas Adams’ın yazımına alışınca ve nerede dalga geçip geçmediğini öğrenince kitap göz açıp kapayıncaya kadar okunuyor.
Kitabın ayrıldığı bölümler oldukça kısa olduğu için daha rahat okunabiliyor. Ben dikkat ediyorum bu konuya. Çünkü kitap okumayı bölüm bitmeden bırakmak istemediğim için bölümler arası sayfa sayısı ne kadar fazlaysa ben o kadar yoruluyorum.
Otostopçunun Galaksi Rehberi ince mesajlarla yazılmış bir kitap. Okurken “Acaba ben anlıyor muyum?” hissine kapılabilirsiniz. Gayet normal. Paragrafları bazen öyle bir bitiriyor ki Adams, “Ne oldu ki?” diye soruyorsunuz kendinize.
Arthur Dent, Ford Prefect ve nicesi. Çok kaliteli karakterler. Çok iyi yaratılıp iyi harmanlanmış. Fazla bir betimleme olmamasına rağmen karakter, galaksiler veya daha farklı şeyleri anlamanız için kendinizi yormanız gerekmiyor. Bir şekilde size onu anlatabiliyor yazar.
En can alıcı karakter benim için Marvin. Hayattan bezmiş bir robot ile karşılaşacağım aklıma gelmezdi. Douglas Adams depresif bir robot karakter koymuş. Koymasa olmazdı zaten. Normal olmayan bir bilimkurgu okuyacaksınız çünkü.
En komik olan sahne benim için dozerin evini yıkmaya geldiği sahneydi. Hahaha. Oraya gelince anlayacaksınız. Hala güldüğüm bir sahnedir.
Bilimkurgunun ve komedinin birleştiği bir kült kitap. Douglas Adams şans vermeniz yazarlar arasında olmalı. Bilimkurgu okumadıysanız bu kitap ile başlayabilirsiniz. Klasik bilimkurgular gibi ağır değil. Tam bilimkurgu okuma rehberi gibi hazırlanmış insanın içine işleyen karakterleri olan mizahla harmanlanmış bir kitap.
Okumanızı şiddetle tavsiye ediyoruz. Kitapla kalın.
“Kendisi galaksi başkanıdır ve kuzenimdir.” dedi Ford bir kolunu omzuna atarak. “Yarı çeyrek kardeşim sayılır. Annelerimizin üçü aynıdır.”
“Eğer etrafta benim egomdan daha önemli bir şey varsa, derhal yakalanıp vurulmasını istiyorum.”
“Ben çoğu kez pedal çevirmeden kendimi yokuş aşağı bırakırım. Aklıma bir şey yapmak gelir, sonra, hey neden olmasın der ve onu yaparım.”
