“Onunla sık konuşuyor musunuz?”
“Hayır efendim. Kitap okumayı yeğlerim.”
Okuduğum İlk Agatha Christie. Ne kadar büyük bir hata yapmışım bu zamana kadar okumamakla.
Klasik bir polisiye. Zamane polisiye kitaplarından oldukça farklı. Bana pamuk gibi geldi bu kitap. Nasıl anlatayım sanki elimde sıksam kitabı parçalanacakmış gibi.
Şimdiki polisiyeler daha sertken “Doğu Ekspresinde Cinayet” çok hafif bir dille yazılmış. Beni ilk başta çok şaşırttı Agatha’nın yazım şekli. Ben daha farklı ve daha anlaşılmaz bekliyordum. Tam aksine kitap çok hafif ve sade yazılmıştı. Agatha bu tavrıyla beni oldukça şaşırttı.
Hikayenin içine girince karşınıza çıkan herkesi suçlu ilan ediyorsunuz. Kafanız her sayfada biraz daha karışıyor. Kitabın ana olayı bitiş şekli. Sürpriz bir sonla karşılaşıyorsunuz. Belki de Agatha’nın tarzı bu.
Çoğu polisiye kitapta olan teknik terimler bu kitapta yok. Polislerin sorgulama koşuşturması da yok. Çok sakin bir polisiye.
Sonuç olarak eğer polisi gerilim türü seviyorsanız ve henüz Agatha Christie okumadıysanız bu kitapla başlayabilirsiniz.
“Ben en son dakikaya kadar herkese şüpheyle bakarım.”
