Kujo… Uzun bir aradan sonra nihayet Stephen King okudum, okuyabildim.
İlk bakışta daha farklı ve daha korkunç bir kitap olacağını düşünmüştüm. Kitap kapağına aldanmak istememiş, heyecanımı yitirmeme engel olmaya çalışmıştım. Ne yazık ki öyle olmadı. Bitsin artık, bitsin dedim…
Mahşer ile benim için gönlümde taht kuran bir yazar Stephen King. Gerçi Mahşer ile kıyaslanamayacak bir kitap Kujo. Ama o kitaptaki kalitesine göre farklı bir beklentiye giriyor insan istemeden.
Hikayemiz farklı bir karakter üzerinden başlayarak köpek üzerinde yoğunlaşıyor. Kitabın gelişme ve sonuç bölümlerini tahmin edebiliyorsunuz. Daha farklı nasıl sonuçlanabilirdi ki zaten? Belki çocuklarının ölmesi ters köşe olarak nitelendirilebilir.
Kitap aynı anda farklı karakterlerin hayatlarını anlatıyor. Benim en sıkıldığım kısımlar da zaten burada anlatılan konulardı. Ben Kujo ile olanlara yoğunlaşmak istiyorken, yazar birden başka bir karakterin yaşadıklarını anlatmaya başlıyor. Kujo’dan kopuyorum. Tekrar toparlamak istediğimde de heyecanımı eski haline getirmekte zorlandım.
Olayların gelişmesi, çorap söküğü gibi gelen sonuçlar da beni çok fazla heyecanlandırmadı. Kujo’nun karşısına çıkanlar teker teker öldü. Ölmemesi gereken de öldü. Belki de anlatılan hikayeye biraz da dram katmak istemiş Stephen King.
Aldatma, yalan söyleme, çocuklar, eşler, bencillik, yarasa, kuduz olan köpek, tavşan, polis, reklam, arkadaş, reddedilen erkek… Her şeyi görebileceğiniz bir kitap. Belki de bu kadar fazla detayın olması sıktı beni. Soru işaretlerimin kitabı bitirdiğimde kafamdan silinmediğini fark ettim. Bu çok can sıkıcı bir durum çünkü bir gizem değil kafamda kopukluklar meydana getirdi. Gizem bırakmış olsaydı gerçekten zevk alabilirdim o soru işaretlerinden.
Kuduz köpek gerçekten bu kadar kindar olabiliyor mu? Ya kediler gibi dokuz canlı olması? Bana çok fantastik geldi bu durum.
Ben gerçekten böyle bir hikaye beklemiyordum. Yani tipik bir seri katil hikayesinin yanında Kujo’yu izliyor olsaydık -ki ben öyle sanıyordum- daha fazla gerilim yükleyebilirdi bize yazarımız.
Sonuçta Stephen King yazdığı için okunmaya değecek bir kitap. Tabii fazla beklentiye girmemek sizin yararınıza olacak.
İyi okumalar.
“Gerçek yaşamda canavar yoktur çünkü onlar sadece öykülerde ve kafamızın içinde yaşarlar.”
Sayfa 8
“Pencereden görünen yarım ay ölülerin feri kaçmış, yarı aralık gözlerini anımsatıyordu.”
Sayfa 13
“Arızalı bir elektrikli merdivene adımlarınızı atarsanız basamaklar gözünüzde büyür”
Sayfa 185
Çevirmen: Oya Çakır
Yayınevi: Altın Kitaplar
Sayfa Sayısı: 288
